Είναι ίσως το τέλος της αθωότητας. Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει οι πολιτικές δυνάμεις ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας δεν είναι «διακοσμητικός» θεσμός, αλλά όργανο συναπόφασης για τις πολιτικές, τον προϋπολογισμό, την εκλογή του Προέδρου της Επιτροπής αλλά και της επιλογής των Επιτρόπων, δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην εκπροσώπησή τους και όχι απλά στα ποσοστά τους το βράδυ των εκλογών.

Η επόμενη μέρα των εκλογών θα φέρει άλλωστε το νεοεκλεγμένο κοινοβούλιο μπροστά σε μια βαριά ατζέντα: Η Τραπεζική Ένωση έχει μεν συμφωνηθεί, αλλά θα πρέπει να εξειδικευτεί και να λειτουργήσει. Το φάντασμα της ανεργίας –ιδιαίτερα των νέων- δημιουργεί πιεστικές ανάγκες αντίδρασης. Το χάσμα Βορρά –Νότου διευρύνεται και οι πολιτικές ανάπτυξης χρειάζονται παρεμβάσεις και επανασχεδιασμό για να αντιμετωπιστεί άμεσα -πριν δημιουργήσει αγιάτρευτες πληγές στο ευρωπαϊκό σώμα.

Και κοντά σε όλα αυτά, η γειτονιά μας φλέγεται. Η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, η Συρία, ακόμα και η Τουρκία. Προβλήματα που σχετίζονται με τη σταθερότητα και την ασφάλεια αλλά και την ενεργειακή αυτονομία (ή εξάρτηση ανάλογα με την ανάγνωση) της Ευρώπης.

Η αντιμετώπιση των παραπάνω θα φέρει και τη θεσμική μετεξέλιξη της Ένωσης. Αν σε κάτι συμφωνούν όλες οι πολιτικές πτέρυγες είναι ότι θεσμικά η ΕΕ βρίσκεται σε αδιέξοδο. Το μοντέλο πια δε λειτουργεί. Οι πολιτικές ομάδες με ευρωπαϊκό προσανατολισμό ζητούν περισσότερη ενοποίηση, ομοσπονδιοποίηση δομών, ενίσχυση της συνεργασίας. Αντίθετα, οι ευρωσκετπικιστές μιλούν για επιστροφή στο εθνικό κράτος, περιχαράκωση σε σύνορα και διαχωριστικές γραμμές.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα θα προσπαθήσει να διεκδικήσει το δικό της διακριτό ρόλο, διεκδικώντας την αποκατάσταση των αδικιών που η κρίση αναπόφευκτα δημιούργησε, περισσότερο όμως αναζητώντας την ανάδειξη των στρατηγικών της πλεονεκτημάτων στην ενέργεια, τον τουρισμό, τον πρωτογενή τομέα.

Εκπρόσωποι με εμπειρία πολιτική αλλά και διαχείρισης, γνώση των ευρωπαϊκών διαδικασιών –αλλά και των ευρωπαϊκών «διαδρόμων»- αντίληψη σφαιρική του θεσμικού πλαισίου, είναι βέβαιο ότι θα καταφέρουν να δημιουργήσουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υπεράσπιση των δικαίων της χώρας και για την προώθησή τους μέσα στις πολιτικές τους ομάδες.

Στις 25 Μαΐου οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν για το ευρωπαϊκό μέλλον και για την πορεία της Ευρώπης τα επόμενα 5 χρόνια. Παράλληλα θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να διασφαλίσουν όσα με κόπο πέτυχαν τα προηγούμενα χρόνια και να κοιτάξουν το μέλλον με βεβαιότητα ή αν είναι έτοιμοι να πετάξουν τις θυσίες τους στο όνομα της όποιας «πρώτης φοράς».