Ακινησία & ερασιτεχνισμός

Εφημερίδα «ΤΙΤΛΟΣ»
Άρθρο

«Ακινησία & ερασιτεχνισμός»

18 Δεκεμβρίου 2009

Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, ο Πρωθυπουργός ανέφερε μεταξύ άλλων: «Είχαμε τονίσει πάντα ότι θεμέλιο της πολιτείας είναι η αξιοκρατία. Δεν ανεχόμαστε πλέον ως κοινωνία πελατειακές σχέσεις, συναλλαγές και αυθαιρεσίες. Έτσι αποτελματώθηκε η Ελλάδα… με την απροσχημάτιστη ευνοιοκρατία σε όλα τα επίπεδα…με την κυνική επικράτηση μιας αντίληψης κολλητών, κουμπάρων και ημετέρων».

Πράγματι. το θέμα της αξιοκρατίας είναι μείζον και οφείλουμε όλοι να αποβάλουμε αντιλήψεις και νοοτροπίες που – επιτρέψτε μου- έσπειραν και γιγάντωσαν οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Η Κυβέρνηση, τρείς σχεδόν μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, απογοήτευσε οικτρά, επιβεβαιώνοντας το «όπως στρώνεις, κοιμάσαι».

Πώς περιμένει ο Πρωθυπουργός, να πεισθούν οι πολίτες ότι αυτά που λέει για αξιοκρατία, πράγματι τα εννοεί, όταν π.χ. οι πρόσφατα ανακοινωθέντες Γενικοί Γραμματείς Περιφερειών είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρώην Βουλευτές, υποψήφιοι Βουλευτές, πρώην Νομάρχες ή Νομαρχιακοί Σύμβουλοι, πρώην Γενικοί Γραμματείς, ακόμα και πρώην Υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ; Το ίδιο βέβαια συμβαίνει στα Υπουργεία και στις ΔΕΚΟ, όπου προκηρύχθηκαν ακόμη και θέσεις στα Διοικητικά Συμβούλια, στις οποίες ορίζονται εκπρόσωποι των θεσμικών φορέων.

Ας μη μας λέει η Κυβέρνηση, ότι δήθεν έψαξε στα βιογραφικά για να βρει αυτούς τους ανθρώπους. Όσοι επιλέχθηκαν είναι πιστοί υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ. Ας μην εμφανίζονται επομένως, ως τιμητές μιας νέας μορφής διακυβέρνησης και λογικής. Ας μην εμπαίζετε τους πολίτες, που πίστεψαν στις καλές σας προθέσεις και υπέβαλαν τα βιογραφικά τους. Κατέθεσαν όλοι όσοι διορίσθηκαν βιογραφικό; Ακολουθήθηκε για όλους η διαδικασία αξιολόγησης, από την οποία προέκυψε ότι πράγματι επιλέχθηκαν οι «άριστοι»;

Αξιοκρατία μπορεί να υπάρξει σε διορισμένη θέση, με ή χωρίς αυτού του τύπου τη «δημοσίευση», αρκεί ο διοριζόμενος να έχει τα αντικειμενικά προσόντα για τη θέση που αναλαμβάνει.

Μπορεί να μας διαβεβαιώσει η Κυβέρνηση ότι όλοι επελέγησαν μέσω κατάθεσης βιογραφικών, ίσως και κάποια αποδεικτικά στοιχεία της αξιολόγησης, αν υπάρχουν;

Και όλα αυτά την ώρα που τρείς σχεδόν μήνες μετά τις εκλογές, 27 επιτελικές θέσεις  παραμένουν ακέφαλες, υποβάλλοντας τη διοίκηση και χιλιάδες ανθρώπους σε πραγματικό μαρτύριο.

Το αποτέλεσμα της δήθεν διαφανούς «ανοικτής πρόσκλησης» δεν είναι μόνο το «μια από τα ίδια» και μάλιστα με μεγάλη καθυστέρηση. Η Κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι πνέει νέος αέρας, αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς, ακυρώνοντας, τελικά, την όποια προοδευτική σκέψη μπορούσε να γίνει με την ιδέα και κλονίζοντας για άλλη μια φορά το αίσθημα δικαίου.

Και ακόμα χειρότερα. Αν ήταν να επιλεγούν έτσι τα στελέχη, γιατί για δύο μήνες τα μισά Υπουργεία και Περιφέρειες παραμένουν ακυβέρνητα και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο;

Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 63/2005 «Κώδικας Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα κυβερνητικά όργανα», όλα τα έγγραφα πριν καταλήξουν σε Υφυπουργό ή Υπουργό περνούν από το Γενικό Γραμματέα. Από όλη τη συστηματική οργανωτική φιλοσοφία που προκύπτει από το διάταγμα αυτό, όλη η διοικητική και οργανωτική λειτουργία του Υπουργείου ή τομέων ενός Υπουργείου περιστρέφεται γύρω από το πρόσωπο του Γενικού Γραμματέα ο οποίος είναι ο συνδετικός κρίκος των Υπουργών με τη δημόσια διοίκηση. Είναι εκείνος που παίρνει τις εντολές και τις μετατρέπει σε έργο. Εισηγείται στους Υπουργούς και Υφυπουργούς, εποπτεύει τη διαδικασία των υπογραφών, μεριμνά για τη συνεχή διεκπεραίωση του έργου του εκάστοτε Υπουργείου. Η απουσία του Γενικού Γραμματέα και ο μη προσδιορισμός αρμοδιοτήτων των Υφυπουργών οδηγεί σε ακυβερνησία. Αυτό προκύπτει από μια απλή ανάγνωση του Προεδρικού Διατάγματος.

Η ζητούμενη από τους πολίτες εργώδης προσπάθεια έχει αντικατασταθεί από την αμηχανία των Υπουργών, των Υφυπουργών, αλλά και της διοίκησης για το τι πρέπει να κάνει. Οι κρίσιμες υπογραφές των Γενικών Γραμματέων για τα Προγράμματα του Γ’ ΚΠΣ που κλείνουν στις 31-12-2009 δεν μπήκαν ποτέ. Χιλιάδες αποφάσεις που περιμένουν φορείς και επενδυτές σε όλη τη χώρα : αναπτυξιακός νόμος, εντάξεις, απεντάξεις, τροποποιήσεις, περιβαλλοντικές ή άλλες διοικητικές αποφάσεις, διάφορες εκκρεμότητες. Πόσο πίσω έχουμε πάει σε όλα αυτά; Έχετε καν εικόνα;

Και ας μην νομίζουμε ότι θα κινηθεί η μηχανή με τις τοποθετήσεις που έγιναν. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και δεν αναφέρομαι στο χρόνο που χρειάζονται οι Γενικοί για να ενημερωθούν, αλλά στο χρόνο που θα απαιτηθεί για να συνεννοηθούν με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πολιτική τους ιεραρχία αλλά και με το απίστευτο ανακάτεμα που προέκυψε από τη νέα αρχιτεκτονική της κυβέρνησης. Σήμερα, σε όλη την Αθήνα περιφέρονται υπηρεσιακοί παράγοντες με φακέλους υπό μάλης, ψάχνοντας να βρουν σε ποιο κτήριο κάθεται ο Υπουργός ή ο Υφυπουργός τους.

Τι είδαμε μέχρι τώρα από την υπάρχουσα Κυβερνητική παρουσία; Είδαμε Υπουργούς απρόθυμους να δώσουν αρμοδιότητες, Υφυπουργούς να διαγκωνίζονται και να αναγκάζουν, δυο, τουλάχιστον, φορές τον Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου να στείλει επιστολή. Εν τω μεταξύ, οι Υφυπουργοί, με ελάχιστες πρόσφατες εξαιρέσεις, λειτουργούν είτε ως κλητήρες ή στην καλύτερη περίπτωση ως διευθυντές των Υπουργών δεχόμενοι, βουλευτές, υπηρεσιακούς παράγοντες, συνδικαλιστές και πολίτες.

Στον τομέα της διοίκησης, η μετεκλογική πραγματικότητα που διαμορφώνει η Κυβέρνηση περιγράφεται με δυο λέξεις : ακινησία  και ερασιτεχνισμός.