Άρθρο Υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου, Κωστή Μουσουρούλη, για την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος»

Αν ζητούσαμε από έναν οποιονδήποτε παρατηρητή, που θα έβλεπε απλά και μόνο την Ελλάδα στο χάρτη, να μας πει ποιο είναι το σπουδαιότερο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας, θα μας απαντούσε δίχως άλλο «ο θαλάσσιος τουρισμός». Με 16 χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμής, 1200 νησιά, 4800 νησίδες και εξαιρετικό κλίμα, έχουμε το καλύτερο πεδίο δράσης στον κόσμο για θαλάσσιο τουρισμό και κυρίως για σκάφη αναψυχής και γιωτ.

Η έλλειψη, όμως, σαφούς, απλού, δικαίου και εύχρηστου νομοθετικού πλαισίου οδηγεί σήμερα τους ιδιοκτήτες αλλοδαπών και ελληνικών ιδιωτικών σκαφών να αποφεύγουν, όχι μόνο τη διαμονή τους, αλλά ακόμα και την επίσκεψή τους στα ελληνικά ύδατα. Αντίθετα, ένα φιλικό θεσμικό πλαίσιο – σύμφωνα με έγκυρες μελέτες – θα μπορούσε να προσελκύσει έως και εκατό χιλιάδες σκάφη αναψυχής, δημιουργώντας 330 χιλιάδες θέσεις εργασίας και έσοδα που θα προσεγγίζουν τα τρία δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Φιλικό δε, πλαίσιο, δεν σημαίνει δωρεάν.

Με το Τέλος Πλεύσης και Παραμονής αποσκοπούμε στην είσπραξη περισσότερων εσόδων, όχι λιγότερων. Με τα υφιστάμενα μέτρα, το ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε τελικά ελάχιστα έσοδα. Χαρακτηριστικά να σημειώσω ότι το 2010 ο προϋπολογισμός είσπραξης του ειδικού φόρου ιδιωτικών και επαγγελματικών πλοίων αναψυχής ήταν περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ και τελικά εισπράχθηκαν συνολικά 33.606,7 ευρώ. Το νέο Τέλος, το οποίο θεσπίζουμε, ακολουθεί το πρότυπο συστημάτων «vignette» άλλων χωρών όπως η Γαλλία κ.α. και θα λειτουργήσει συμπληρωματικά με τις διατάξεις του υπό κατάρτιση Νομοσχεδίου για το Θαλάσσιο Τουρισμό:
(α) θα δημιουργήσει συνθήκες ασφάλειας δικαίου και ασφάλειας ως προς τις συναλλαγές, καθώς ο ιδιοκτήτης – χρήστης ενός ιδιωτικού σκάφους αναψυχής (και κυρίως ο αλλοδαπός, ο οποίος προτίθεται να καταπλεύσει στην Ελλάδα) θα γνωρίζει πλέον το ακριβές και μοναδικό ποσό που θα πρέπει να καταβάλλει για να καταπλεύσει και παραμείνει στα ελληνικά χωρικά ύδατα και
(β) θα δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις (σαφές και σταθερό καθεστώς φορολογικής αντιμετώπισης) για την προσέλκυση στην ελληνική επικράτεια ιδιωτικών πλοίων αναψυχής, ιδιοκτησίας αλλοδαπών, τα οποία θα παραμένουν μακροχρόνια στη χώρα μας.

Όλα αυτά σημαίνουν οικονομικά έσοδα. Όλα αυτά σημαίνουν απασχόληση.
Με το Τέλος Πλεύσης και Παραμονής εκτιμούμε πως θα δημιουργηθεί ρεύμα επανόδου των σκαφών στα ελληνικά ύδατα και τις ελληνικές μαρίνες, θα τονωθεί η οικονομία των νησιών και των παράκτιων περιοχών και θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας καθώς θα παύσει να υφίσταται η αβεβαιότητα ως προς τη φορολογική αντιμετώπιση των σκαφών αναψυχής.
Χρειαζόμαστε έσοδα από το Τέλος και έσοδα από τη συγκεκριμένη αγορά. Στην Ελλάδα, μια χώρα θαλασσινή, μια χώρα τουριστική, σε μια προνομιακή μας δηλαδή αγορά, το Δημόσιο δεν επωφελήθηκε, αντίθετα υπέστη σημαντική απώλεια εσόδων, αφού ούτε φόρος πολυτελείας (10%) εισπράχθηκε ούτε και ΦΠΑ (23%), δεδομένου ότι προγραμματισμένες εισαγωγές σκαφών ακυρώθηκαν. Στα ανωτέρω να προσθέσουμε και την απώλεια εσόδων από τη μη είσπραξη φόρου εισοδήματος, λόγω του μειωμένου κύκλου εργασιών και κέρδους των ελληνικών εταιρειών αντιπροσώπευσης.

Έχω την πεποίθηση ότι το Τέλος Πλεύσης και Παραμονής είναι δίκαιος φόρος, καθώς επιβάλλεται επί όλων των ιδιωτικών πλοίων αναψυχής, ανεξαρτήτως σημαίας και είναι αποτελεσματικός, γιατί η είσπραξή του θα γίνεται εύκολα και άμεσα: Ο υπόχρεος θα πληρώνει το «τέλος κυκλοφορίας» με συνοπτικές διαδικασίες, είτε διαδικτυακά είτε στο πρώτο λιμάνι ή μαρίνα όπου θα καταπλεύσει στην Ελλάδα.