Εκδήλωση για την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας στο Πολιτικό Γραφείο ΚΜ στη Χίο

Σας ευχαριστώ πολύ. Η ανταπόκρισή σας στην πρόσκλησή μου, μου προξενεί χαρά αλλά και φόβο. Χαρά για την τιμή που μου κάνετε, και φόβο για το αν αντέχει τόσους πολλούς το κτίριο.

Αυτούς τους τρεισήμισι μήνες κατάλαβα ένα πράγμα. Ότι όσο δύσκολο είναι στη ζωή να μπορείς να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, άλλο τόσο δύσκολο είναι στην πολιτική να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις. Όμως και στη ζωή αλλά και στην πολιτική το πιο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου.

Το 2009 είχε δυο ημερομηνίες που σημάδεψαν τη Νέα Δημοκρατία. Μια κακή και μια καλή. Η κακή ήταν στις 4 Οκτωβρίου όταν μεγάλα λάθη και αήθεις, προκλητικές και ιδιοτελείς συμπεριφορές ή πρακτικές ορισμένων, λίγων, στελεχών, είχαν σαν αποτέλεσμα μια ιστορική και οδυνηρή ήττα, μια συντριβή, που αμαύρωσε το πολύ σημαντικό έργο των κυβερνήσεών μας όλα αυτά τα χρόνια.

Η καλή ημερομηνία ήταν η 29η Νοέμβρη όταν 800.000 πληγωμένοι και ταπεινωμένοι Νεοδημοκράτες προσήλθαν μαζικά στις εσωκομματικές κάλπες αναδεικνύοντας πανηγυρικά ως νέο αρχηγό μας τον Αντώνη Σαμαρά. Μια εκλογή που δεν αναπτέρωσε μόνο το ηθικό της παράταξης αλλά και που εγγυάται ενότητα για την παράταξη και προοπτική για τη χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι το 86% των ελλήνων αξιολόγησε θετικά την εξέλιξη αυτή.

Σε αυτή την πρωτόγνωρη για τη ΝΔ διαδικασία, κάποιοι συντάχθηκαν με τον ένα υποψήφιο, κάποιοι άλλοι με τον άλλο, για τους δικούς τους πολιτικούς ή προσωπικούς λόγους ο καθένας. Ορισμένοι το έκαναν με οξύτητα, άλλοι με ηπιότητα. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Το μέλλον ανήκει στην ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά. Καθήκον μας είναι να δουλέψουμε για την πορεία του ηγέτη και της παράταξης προς την κορυφή.

Το 2010 έχει δυο ορόσημα. Το ένα είναι το συνέδριο αρχών και θέσεων. Η ΝΔ οφείλει να κάνει το μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία και να οικοδομήσει σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες. Και αυτό μπορεί κατά τη γνώμη μου να γίνει με τρεις τρόπους : πρώτον, με την ανάδειξη των πραγματικών αιτιών της ήττας και με τρόπο που δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο για πολιτική αμνηστία προσώπων ή πολιτικών, δεύτερον, με τη συγκρότηση μιας νέας ανοικτής, ευέλικτης, δημοκρατικής ανανεωτικής οργανωτικής δομής που σε περιφερειακό επίπεδο δεν θα λειτουργεί με λογικές υποκαταστήματος ή παραμάγαζου αλλά θα γεφυρώνει το κόμμα με την κοινωνία των πολιτών και, τρίτον, με τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής πρότασης προοπτικής και ελπίδας για τη χώρα μας που δε θα βασίζεται μόνο στην υπεροχή των ιδεών μας αλλά θα δίνει συγκεκριμένες λύσεις και εγγυήσεις για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή.

Το δεύτερο ορόσημο είναι το σχέδιο Καλλικράτης. Πιστεύω πως δεν πρέπει να λειτουργήσουμε ως πολιτικάντες που σκέφτονται μόνο τις επόμενες εκλογές, αλλά ως πολιτικοί που σκέφτονται τις επόμενες γενιές. Για αυτό και πρέπει να επιλέξουμε ότι είναι καλύτερο για τον τόπο. Όμως, όσο η κυβέρνηση παραμείνει στην έκθεση ιδεών που διαβάσαμε, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Σε κάθε περίπτωση, η θέση του Προέδρου μας να μη δώσει χρίσμα για τους μικρούς δήμους, είναι μια τολμηρή και ανανεωτική πολιτική πρόταση που με γεμίζει ενθουσιασμό.

Έρχομαι τώρα στην μέχρι σήμερα πορεία της κυβέρνησης. Το χειρότερο για εμένα δεν είναι η αναντιστοιχία έργων και λόγων. Αυτό αφορά στην αξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ και μόνο. Αλλά η έλλειψη σχεδίου για την έξοδο από την κρίση κάτι που δημιουργεί αβεβαιότητα και στην οικονομία και στους πολίτες. Και αυτό αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις πχ η Public Issue καταγράφει ότι το 57% των πολιτών πιστεύουν ότι πάμε σε λάθος κατεύθυνση. Και κάτι που αφορά και εμάς. Το 43% πιστεύει ότι καμία κυβέρνηση δεν είναι καλύτερη.

Στην οικονομία τα δείγματα γραφής είναι αποκαρδιωτικά. Το ατελείωτο πήγαινε – έλα σε κρίσιμα ζητήματα όπως το φορολογικό και το ασφαλιστικό συνδέεται ευθέως με τους επαχθείς όρους με τους οποίους δανειζόμαστε σήμερα. Παράλληλα το χρήμα στερεύει. Η εξαγγελία και μόνο της εφαρμογής του πόθεν έσχες στις καταθέσεις οδήγησε 4 δις περίπου στο εξωτερικό. Το ίδιο συμβαίνει με τα θέματα της ανάπτυξης και απασχόλησης (ΕΣΠΑ, ακύρωση έργων, Αναπτυξιακός Νόμος), της δημόσιας διοίκησης (στελέχωση κρατικού μηχανισμού, σχέδιο Καλλικράτης, απόδοση ελληνικής ιθαγένειας χωρίς να επιβεβαιώνεται η απαραίτητη σύνδεση των μεταναστών με την ελληνική κοινωνία) κλπ.

Οι 100 μέρες που πέρασαν μας γεμίζουν προβληματισμό για τις μέρες που έρχονται.

Ουδέποτε κυβέρνηση είχε τέτοια στήριξη από την αντιπολίτευση.

Εμείς δεν έχουμε παρά να ασκήσουμε σοβαρή και δυναμική αντιπολίτευση. Μόνο έτσι θα πείσουμε ότι αύριο μπορούμε να είμαστε μια σοβαρή και δυναμική κυβέρνηση.

Χίος : Να μην μαλώνουμε. Όπως είπε ο Γκαίτε, όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν, φταίει εκείνος που είναι πιο έξυπνος.

Θέλω να σας ευχηθώ μια χαρούμενη και δημιουργική χρονιά, με υγεία