Το τέλος της αθωότητας – Άρθρο στο enet.gr
Σύμφωνα με τις πανευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις τα ακραία κόμματα –αριστερά και δεξιά- διεκδικούν περίπου το 25% των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κόμματα με ακραίες θέσεις για την Ευρώπη, αλλά και για την κοινωνία και την οικονομία. Σε αυτό το ποσοστό θα πρέπει να προσθέσουμε και ευρωσκεπτικιστικές απόψεις εντός των υπόλοιπων κομμάτων. Καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι τα επόμενα 5 χρόνια θα είναι δύσκολα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Ευρώπη προχωράει, η Ελλάδα θα ακολουθήσει; – Άρθρο “Η ΑΠΟΨΗ”
Πλησιάζοντας στις ευρωπαϊκές εκλογές μπορεί η πόλωση από τη μία πλευρά να αυξάνεται, από την άλλη ωστόσο οι πολίτες έχουν την ευκαιρία ξεκάθαρα πλέον να διακρίνουν τις θέσεις και τις επιδιώξεις των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο τους.
Για τη Νέα Δημοκρατία, ο αγώνας αυτός, όπως από την αρχή είχε τεθεί, είναι αγώνας για την Ελλάδα, για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα ζήσουμε ποτέ ξανά με μνημόνια και με το 60% των νέων μας άνεργους και πάνω από όλα για να μην πάνε χαμένες οι τεράστιες θυσίες των προηγούμενων ετών.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, φαίνεται ότι ο αγώνας είναι κυρίως πολιτικής επιβεβαίωσης και αυτοσυντήρησης. Καθώς βλέπουν πλέον ξεκάθαρα ότι το δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» στο οποίο είχαν επενδύσει εξαφανίζεται, μαζί με τον κίνδυνο της χώρας να χρεοκοπήσει, ανακαλύπτουν διαρκώς νέα φαντάσματα όπως το «κρυφό μνημόνιο», η «κατοχή» που το μόνο που αναδεικνύουν είναι τον πανικό μιας παράταξης που τρέφεται από την κρίση και θα εξαφανιστεί χωρίς αυτή.
Οι Έλληνες καλούνται πλέον να κάνουν την επιλογή τους με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη πενταετία και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Και καλούνται να την κάνουν όχι για να στείλουν το οποιοδήποτε μήνυμα – λες και είναι διαγωνισμός της eurovision όπου η ψήφος δεν έχει καμία επίπτωση την επόμενη μέρα. Καλούνται να ψηφίσουν ώστε να στείλουν τις πλέον υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις αλλά και τους πλέον σοβαρούς, καταρτισμένους και έμπειρους εκπροσώπους.
Μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συναποφασίζει με το Συμβούλιο και την Επιτροπή για τις περισσότερες πολιτικές και έχει τον τελικό λόγο στον προϋπολογισμό. Αυτές οι εξουσίες του το καθιστούν πλέον ρυθμιστή των ευρωπαϊκών εξελίξεων και, για όσους παρακολουθούν τα ευρωπαϊκά δρώμενα, μια πρώτη «γεύση» της ισχύος του Κοινοβουλίου πήραμε τόσο στη διαπραγμάτευση για τον νέο μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της Ένωσης, αλλά και στις συζητήσεις για την ανεργία των νέων – όπου το Κοινοβούλιο πίεσε και πέτυχε αύξηση των κονδυλίων που θα διατεθούν.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος των Ελλήνων ευρωβουλευτών είναι ιδιαίτερα σημαντικός είτε ως εθνικοί εκπρόσωποι, είτε ως μέλη της Πολιτικής Ομάδας στην οποία ανήκει ο καθένας. Γιατί εκεί διαμορφώνονται οι συμμαχίες, εκεί σχεδιάζονται οι πολιτικές και, τελικά, εκεί αποφασίζεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον και της δικής μας πατρίδας ως ενεργού και ισότιμου μέλους της Ένωσης.
Να έχουν εμπειρία
Επομένως, είναι σημαντικό εκείνοι που θα μας εκπροσωπήσουν να έχουν ευρωπαϊκή εμπειρία, σφαιρική αντίληψη των ευρωπαϊκών θεμάτων και της λειτουργίας των ευρωπαϊκών οργάνων και τεχνοκρατική εμπειρία διοίκησης, καθώς τα περισσότερα θέματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετίζονται άμεσα με νομοθετήματα (εισηγήσεις, προτάσεις, τροπολογίες) που κανείς θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται πλήρως τι συνεπάγονται σε επίπεδο εφαρμογής.
Σε ό,τι με αφορά, νιώθω σίγουρος ότι η προηγούμενη θητεία μου 17 χρόνων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στη συνέχεια σε διοικητικές και κοινοβουλευτικές θέσεις στην Ελλάδα μού δίνουν τα εφόδια να αντεπεξέλθω στα ευρωβουλευτικά καθήκοντα με επιτυχία, εκπροσωπώντας πάντα τα ελληνικά συμφέροντα – μαχόμενος παράλληλα για μια καλύτερη Ευρώπη. Έχω διαχειριστεί εξ ολοκλήρου τη διαπραγμάτευση το 2004-2006 για το ΕΣΠΑ –που απέφερε τη μεγαλύτερη συγκριτικά χρηματοδότηση από την Ε.Ε. από την ένταξή μας–, ενώ εκπροσώπησα την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με την ιδιότητα του υπουργού Αιγαίου και Ναυτιλίας και λίγο νωρίτερα διετέλεσα μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Οι κοινοτικές διαπραγματεύσεις, η ευρωπαϊκή νομοθεσία, η διαδικασία λήψης αποφάσεων αποτελούν την καθημερινότητά μου για πάνω από 25 χρόνια.
Και παράλληλα έχω αποδείξει ότι το εθνικό συμφέρον είναι για μένα πάνω από θέσεις, πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες. Γι’ αυτό στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις την εθνική προσπάθεια της κυβέρνησης και ως Υπουργός Ναυτιλίας, καταθέτοντας το ολοκληρωμένο σχέδιο για τη λιμενική πολιτική που έγινε αποδεκτό χωρίς καμία αλλαγή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και ως βουλευτής σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα. Και παρ’ όλα αυτά δεν δίστασα να παραιτηθώ από τη βουλευτική μου έδρα ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Πρωθυπουργού για τη νέα –ευρωπαϊκή αυτή τη φορά– μάχη.
Οι εκλογές της 25ης Μαΐου είναι η ευκαιρία της Ελλάδας να αρχίσει να κεφαλαιοποιεί όσα με κόπο και θυσίες έκτισε τα προηγούμενα δύο χρόνια. Το μόνο δίλημμα που τίθεται είναι αν θα προχωρήσουμε μπροστά ακολουθώντας την υπόλοιπη Ευρώπη ή θα βουλιάξουμε στην ανυποληψία και τη μιζέρια της κρίσης. Η καθημερινή επαφή μου με εκατοντάδες πολίτες μού λέει ότι οι Έλληνες έχουν ήδη δώσει την απάντηση.
To μέλλον (μας) της Ευρώπης – Άρθρο στο protagon.gr
«Ζακ, στην Ελλάδα δεν είσαι άνθρωπος, είσαι πακέτο». Αυτή η ατάκα της Ελένης Αρβελέρ προς τον Ζακ Ντελόρ συμπυκνώνει με τον πλέον παραστατικό ίσως τρόπο πώς για δεκαετίες αντιλαμβανόμασταν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χρηματοδοτήσεις εν είδει δώρου, (εξού και το πακέτο) γυμνές από υποχρεώσεις. Καμία αναφορά στο υπόλοιπο θεσμικό πλαίσιο, καμία συζήτηση για το «κοινοτικό κεκτημένο», για την ιδιότητα του Ευρωπαίου Πολίτη.
Και μετά ήρθε η κρίση. Και η κουβέντα έγινε πάλι με όρους στρεβλωτικούς, ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, με βαρείς χαρακτηρισμούς (προδότες, χούντα, κατοχή), που σε τέτοια ένταση μόνο στην ελληνική πολιτική σκηνή τους ακούσαμε, παρότι κι άλλες χώρες βίωσαν σκληρά την κρίση.
Όταν το 2004 άφηνα μετά από 17 χρόνια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αναλάμβανα Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομικών με αρμοδιότητα τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, πίστευα ότι αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον μοχλό ανάπτυξης που η χώρα μας χρειάζονταν, όχι μόνο για να αποκτήσει τις απαραίτητες υποδομές αλλά και για να αλλάξει νοοτροπία, να προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Έχοντας μετά από πολύ σκληρή διαπραγμάτευση εξασφαλίσει το 2006 τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση από κάθε άλλο παλιό κράτος-μέλος (το ΕΣΠΑ 2007-2013) ήθελα να πιστεύω ότι οι απαραίτητες αυτές μεταρρυθμίσεις θα έμπαιναν πλέον σε τροχιά υλοποίησης. Το πρόγραμμα «εξοικονομώ κατ’ οίκον», για παράδειγμα, δεν ήταν απλά ένα πρόγραμμα «να αλλάξουμε κουφώματα», ήταν μια στοχευμένη δράση για να αποκτήσουμε αντίληψη για την ανάγκη εξοικονόμησης ενέργειας.
Από το 2007 ως το 2009, κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως Γραμματέας Ενέργειας στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ξεκίνησαν οι έρευνες για τους υδρογονάνθρακες – οι πρώτες μετά από 40 χρόνια ατελείωτων συζητήσεων.
Ακόμα και μέσα στην κρίση, στη θητεία μου ως Υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου, καταφέραμε να περάσουμε την εθνική στρατηγική λιμένων αλλά και να ενισχύσουμε νομοθετικά τη νησιωτική πολιτική, ξεπερνώντας τις ενστάσεις της τρόικας.
Όμως, δυστυχώς, στο επίπεδο του δημοσίου διαλόγου στην Ελλάδα δεν καταφέραμε ποτέ να συζητήσουμε σοβαρά για την πορεία της Ευρώπης και για την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ορισμένοι εύκολα απαξιώνουν ξεχνώντας ότι συναποφασίζει τις περισσότερες πλέον πολιτικές της Ε.Ε., έχει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του προέδρου της Επιτροπής αλλά και ότι εγκρίνει τον προϋπολογισμό της Ε.Ε.
Δε συζητήσαμε ούτε για την Ευρώπη που θέλουμε: Περισσότερη ενοποίηση και περισσότερη δημοκρατία στην Ένωση, ουσιαστική συνεργασία αλλά και περισσότερες δεσμεύσεις; Ή, χαλαρή Ένωση, με διατήρηση των εθνικών διαχωριστικών γραμμών, αλλά και τον κίνδυνο μόνιμης επιβολής του «νόμου του ισχυρού»;
Όταν ήρθε η κρίση, η δική μας ανετοιμότητα και τα λάθη που σίγουρα έγιναν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαστρέβλωσαν τελείως τη συζήτηση.
Όμως η Ευρώπη έχει ξεπεράσει την κρίση, τουλάχιστον το χειρότερο κομμάτι της και πλέον ετοιμάζεται να αλλάξει ταχύτητα. Οι συζητήσεις για τη θεσμική μετεξέλιξη έχουν ήδη αρχίσει. Η ελληνική κοινωνία για την ώρα μένει αμέτοχη. Αν αύριο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο βρεθούν 21 εκπρόσωποί μας που είτε «θα μεταφέρουν το μήνυμα διαμαρτυρίας», είτε θα προσπαθούν ασθμαίνοντας να καταλάβουν το ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο θα κληθούν να αποφασίσουν, η χώρα μας θα μείνει με βεβαιότητα στην τελευταία ταχύτητα. Και αυτό μπορεί να σημαίνει εκτός των νέων πιο συμπαγών δομών που φαίνεται πως θα οικοδομηθούν με τη συμμετοχή των κρατών μελών που επιθυμούν να συνεχίσουν μπροστά.
Την Κυριακή θα κάνουμε την επιλογή μας, ο καθένας με τα κριτήρια που έχει θέσει. Ο σταυρός προτίμησης δίνει στους πολίτες τη δυνατότητα και την ευθύνη να ορίσουν την εκπροσώπησή τους. Τα αποτελέσματα θα τα βιώνουμε τουλάχιστον για τα επόμενα 5 χρόνια. Ας επιλέξουμε σωστά πρόσωπα και πολιτικούς σχηματισμούς.
Ο Κωστής Μουσουρούλης είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, τ. Βουλευτής Χίου και τ. Υπουργός Ναυτιλίας & Αιγαίου. Είναι οικονομολόγος, με μεταπτυχιακά στην ευρωπαϊκή οικονομία, τη δημόσια διοίκηση και τις διεθνείς σχέσεις, πρώην στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι πολίτες προ των ευθυνών τους – Άρθρο στην “Καθημερινή”
Οι ευρωεκλογές είχαν πάντα χρώμα ευρωπαϊκό αλλά άρωμα εθνικό. Στις προεκλογικές εκστρατείες για την ευρω-κάλπη, ελάχιστα απασχολούσαν το εκλογικό ακροατήριο, αλλά και εν πολλοίς τα πολιτικά κόμματα, η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, η κατανομή των κοινοτικών πόρων και άλλα καυτά ζητήματα που κρίνονταν στις Βρυξέλλες. Η ατζέντα ήταν σκληρά εγχώρια.
Μετά την κρίση τα δεδομένα άλλαξαν. Οι πρώτες ευρωεκλογές μετά την εφαρμογή μνημονίων σε τέσσερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποκτούν διαφορετική σημασία για ολόκληρη την Ευρώπη – και φυσικά για την Ελλάδα. Ολοι καταλάβαμε πιστεύω πως ό,τι γίνεται στις Βρυξέλλες μας αφορά ευθέως και πολύ.
Η συζήτηση στρέφεται στις μεγάλες επιλογές που θα πρέπει να κάνουμε τα επόμενα χρόνια. Εντός ή εκτός ευρώ; Μαζί με την Ενωμένη Ευρώπη ή κόντρα σε αυτή; Στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης ή ελεύθεροι σκοπευτές στην εξέδρα; (μαζί με Φάρατζ και άλλους γραφικούς…)
Σε αντίθεση με όλη σχεδόν την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου αναμετρούνται οι δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλιστές, στην Ελλάδα, η σύγκρουση για την Ευρώπη γίνεται ανάμεσα στον πρώτο σε αριθμό εκλεγμένων ευρωβουλευτών στην Ευρώπη –το ΕΛΚ– και τον έβδομο, την Ευρωπαϊκή Αριστερά, που πανευρωπαϊκά διαθέτει 35 από τους 760 ευρωβουλευτές.
Επιπλέον, η συζήτηση αποπροσανατολίζεται από το πραγματικό ευρωπαϊκό περιεχόμενο με το ξεπερασμένο δίλημμα περί μνημονίου. Σε μια εποχή που η ευρωπαϊκή δικτύωση αποτελεί τη «δύναμη πυρός» μιας χώρας, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν να μην έχουμε συμμετοχή στο μέλλον, μόνο να υπογράψουμε ένα μήνυμα διαμαρτυρίας με ασαφή παραλήπτη.
Γιατί άλλωστε πέρα από την κ. Μέρκελ, μας δανείζει και η Εσθονία με πληθυσμό 1,2 εκατομμύρια κατοίκους που τρόμαξαν να βγουν από το ανατολικό μπλοκ για να μπουν στην Ευρώπη και βρέθηκαν να δανείζουν την Ελλάδα που είναι στην Ενωση από το 1981.
Δεν μου αρέσει να υποτιμώ κανένα κόμμα. Αναρωτιέμαι ωστόσο: ποια προστιθέμενη αξία θα έχει για την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Αριστερά, όταν η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έρθει στο πώς η Ευρώπη θα συντάξει τις δυνάμεις της για να εξασφαλίσει ένα επίπεδο ευημερίας ανάλογο των προσδοκιών των πολιτών της, να υπερασπιστεί ένα κοινωνικό μοντέλο που συμπεριλαμβάνει όλους τους Ευρωπαίους και να οικοδομήσει μία βιώσιμη αναπτυξιακή πρόταση, μέσω ενός άλματος στην ενοποίηση της Ευρώπης.
Στις 25 Μαΐου ψηφίζουμε για τους εκπροσώπους μας στο κορυφαίο όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέχρι το 2019. Την περίοδο επούλωσης από τις πληγές της βαθιάς κρίσης που έπληξε τον ευρωπαϊκό Νότο. Την περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ενωση θα ανεβάζει ταχύτητα για να διατηρήσει το βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο των λαών της.
Η Ελλάδα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης αυτής. Πρέπει να μπορεί να επηρεάζει τις ευρωπαϊκές πολιτικές και να αξιοποιεί στο έπακρο κάθε κοινοτική ευκαιρία, από το νέο ΕΣΠΑ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική, μέχρι το Erasmus+ και τη Frontex. Πρέπει η εκπροσώπηση της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να της εξασφαλίζει συμμαχίες και στρατηγικές και να της εγγυάται πρωτοβουλίες για την ευημερία και την πρόοδο και όχι μάχες οπισθοφυλακών, των πιο συντηρητικών, εθνικιστικών και αντιδραστικών απόψεων.
Για την αξιωματική αντιπολίτευση, τα παραπάνω είναι δυστυχώς ψιλά γράμματα. Καλεί τους Ελληνες πολίτες να ψηφίσουν «για πρώτη φορά Αριστερά», έτσι για την καινοτομία και όχι γιατί ξέρει κανείς τι θα πει αυτό, πέρα από το ότι θα σταθούν «απέναντι» στη μεγάλη πλειοψηφία των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Μπορεί το γαλατικό χωριό του Αστερίξ να συγκινεί διαχρονικά μικρούς και μεγάλους, αλλά στην Ελλάδα το μαγικό φίλτρο δυστυχώς μας τελείωσε. Ωρα είναι να ανακτήσουμε τις δικές μας δυνάμεις ώστε να διατηρηθούμε στην πρωτοπορία των ευρωπαϊκών λαών που θα ενώσουν τη μοίρα τους περισσότερο ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και της γεωστρατηγικής αστάθειας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από αυτούς που ξέρουν πού πάει η Ευρώπη και έχουν πολιτικό λόγο και πράξη συμβατά με αυτή την πορεία.
Περιοδεία ανά την Ελλάδα για τον Κωστή Μουσουρούλη
Έχει «οργώσει» τη χώρα μαζί με γκρουπ συνυποψηφίων του, ενώ πηγές αναφέρουν πως η υποψηφιότητά του κερδίζει έδαφος το τελευταίο διάστημα
Με εφόδιο τη μεγάλη του εμπειρία σε θέματα Ευρώπης, καθώς υπήρξε επί σειρά ετών στις Βρυξέλλες αλλά και στα ζητήματα του ΕΣΠΑ ως πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης σε αυτό το θέμα, ο τέως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Κωστής Μουσουρούλης δίνει τη μάχη των Ευρωεκλογών.
Ήδη ο κ. Μουσουρούλης έχει «οργώσει» τη χώρα μαζί με γκρουπ συνυποψηφίων του ενώ πηγές αναφέρουν πως η υποψηφιότητά του κερδίζει έδαφος το τελευταίο διάστημα.
http://www.protothema.gr/ekloges-2014/arthro/377996/periodeia-ana-tin-ellada-gia-ton-kosti-mousourouli/ Continue Reading
Άρθρο στη Δημοκρατική Ρόδου “Η Νέα Δημοκρατία στέκεται απέναντι στις άναρθρες κραυγές”
Πόσο κρίσιμες είναι οι ευρωεκλογές και είναι ποιο το διακύβευμά τους; Έχει γίνει κατανοητό στους πολίτες;
Από τις περιοδείες μου σε όλη την Ελλάδα και τις επαφές μου με πολίτες σε όλη την επικράτεια το μήνυμα που λαμβάνω είναι ότι οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα αυτών των ευρωπαϊκών εκλογών. Έχουν αντιληφθεί ότι η τιτάνια προσπάθεια των προηγούμενων 2 χρόνων αποδίδει επιτέλους καρπούς –το βλέπουν και θα το δουν πλέον στην τσέπη τους, αλλά και στην αλλαγή της στάσης των Ευρωπαίων απέναντί μας.
Απολογισμός Υπουργείου Ναυτιλίας & Αιγαίου (Ιούνιος 2012 – Ιούνιος 2013)
Ο συνδυασμός της ισχυρής ναυτιλίας, του πολυσύχναστου και ποικίλου θαλάσσιου πεδίου και της στρατηγικής γεωγραφικής θέσης της χώρας μας, αποτελούν ασύγκριτο αναπτυξιακό πλεονέκτημα. Ο Πρωθυπουργός, αναγνωρίζοντας τη σημασία του, αποφάσισε την επανίδρυση του Υπουργείου Ναυτιλίας & Αιγαίου και την επανασύνδεσή του με το ιστορικό Λιμενικό Σώμα να υποστηρίζει τη ναυτιλία και να αστυνομεύει το θαλάσσιο χώρο και τους λιμένες. Η προηγούμενη κατάργηση του Υπουργείου και η διάσπαση και υπαγωγή αρμοδιοτήτων του σε ετερόκλητους φορείς, προκάλεσαν τεράστια εθνική υστέρηση. Με την ανασυγκρότηση του Υπουργείου, κρίσιμες αρμοδιότητες, όπως η λειτουργία της ναυτιλίας, η εθνική λιμενική και νησιωτική πολιτική, η εδαφική συνοχή, η επιτήρηση του θαλάσσιου χώρου, παρακολουθούνται πλέον και ρυθμίζονται ολοκληρωμένα και σφαιρικά από έναν ενιαίο φορέα, υπό το συντονισμό και την τεχνογνωσία του οποίου αξιοποιείται το αναπτυξιακό πλεονέκτημα που προανέφερα.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ & ΑΙΓΑΙΟΥ (ΙΟΥΝΙΟΣ 2012- ΙΟΥΝΙΟΣ 2013)
ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ & ΑΙΓΑΙΟΥ (ΙΟΥΝΙΟΣ 2012- ΙΟΥΝΙΟΣ 2013)
Ελλάδα: τρεις δεκαετίες συμμετοχής στην ΕΕ: τελικά πόσο Ευρωπαίοι είμαστε;
FORUM: ΕΞΕΥΡΩΠΑΙΣΜΟΣ ΕΛΛΑΔΑ 2021
Αθήνα, 20 Δεκεμβρίου 2009 – Ξενοδοχείο HILTON
Κυρίες και κύριοι,
Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια από τότε που το όραμα του Jean Monnet για την Ευρώπη οδήγησε στη δημιουργία ενός εντελώς καινούργιου συστήματος οικονομικής και πολιτικής ένωσης των λαών της Ευρώπης. Η περίφημη φράση: «δεν συνασπίζουμε κράτη, ενώνουμε λαούς» περιγράφει εξαιρετικά εύστοχα την καινοτόμο πρότασή του για την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».