• Το τέλος της αθωότητας – Άρθρο στο enet.gr

    Σύμφωνα με τις πανευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις τα ακραία κόμματα –αριστερά και δεξιά- διεκδικούν περίπου το 25% των εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κόμματα με ακραίες θέσεις για την Ευρώπη, αλλά και για την κοινωνία και την οικονομία. Σε αυτό το ποσοστό θα πρέπει να προσθέσουμε και ευρωσκεπτικιστικές απόψεις εντός των υπόλοιπων κομμάτων. Καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι τα επόμενα 5 χρόνια θα είναι δύσκολα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

    Είναι ίσως το τέλος της αθωότητας. Έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει οι πολιτικές δυνάμεις ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας δεν είναι «διακοσμητικός» θεσμός, αλλά όργανο συναπόφασης για τις πολιτικές, τον προϋπολογισμό, την εκλογή του Προέδρου της Επιτροπής αλλά και της επιλογής των Επιτρόπων, δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην εκπροσώπησή τους και όχι απλά στα ποσοστά τους το βράδυ των εκλογών.
    Η επόμενη μέρα των εκλογών θα φέρει άλλωστε το νεοεκλεγμένο κοινοβούλιο μπροστά σε μια βαριά ατζέντα: Η Τραπεζική Ένωση έχει μεν συμφωνηθεί, αλλά θα πρέπει να εξειδικευτεί και να λειτουργήσει. Το φάντασμα της ανεργίας –ιδιαίτερα των νέων- δημιουργεί πιεστικές ανάγκες αντίδρασης. Το χάσμα Βορρά –Νότου διευρύνεται και οι πολιτικές ανάπτυξης χρειάζονται παρεμβάσεις και επανασχεδιασμό για να αντιμετωπιστεί άμεσα -πριν δημιουργήσει αγιάτρευτες πληγές στο ευρωπαϊκό σώμα.
    Και κοντά σε όλα αυτά, η γειτονιά μας φλέγεται. Η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, η Συρία, ακόμα και η Τουρκία. Προβλήματα που σχετίζονται με τη σταθερότητα και την ασφάλεια αλλά και την ενεργειακή αυτονομία (ή εξάρτηση ανάλογα με την ανάγνωση) της Ευρώπης.
    Η αντιμετώπιση των παραπάνω θα φέρει και τη θεσμική μετεξέλιξη της Ένωσης. Αν σε κάτι συμφωνούν όλες οι πολιτικές πτέρυγες είναι ότι θεσμικά η ΕΕ βρίσκεται σε αδιέξοδο. Το μοντέλο πια δε λειτουργεί. Οι πολιτικές ομάδες με ευρωπαϊκό προσανατολισμό ζητούν περισσότερη ενοποίηση, ομοσπονδιοποίηση δομών, ενίσχυση της συνεργασίας. Αντίθετα, οι ευρωσκετπικιστές μιλούν για επιστροφή στο εθνικό κράτος, περιχαράκωση σε σύνορα και διαχωριστικές γραμμές.
    Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η Ελλάδα θα προσπαθήσει να διεκδικήσει το δικό της διακριτό ρόλο, διεκδικώντας την αποκατάσταση των αδικιών που η κρίση αναπόφευκτα δημιούργησε, περισσότερο όμως αναζητώντας την ανάδειξη των στρατηγικών της πλεονεκτημάτων στην ενέργεια, τον τουρισμό, τον πρωτογενή τομέα.
    Εκπρόσωποι με εμπειρία πολιτική αλλά και διαχείρισης, γνώση των ευρωπαϊκών διαδικασιών –αλλά και των ευρωπαϊκών «διαδρόμων»- αντίληψη σφαιρική του θεσμικού πλαισίου, είναι βέβαιο ότι θα καταφέρουν να δημιουργήσουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υπεράσπιση των δικαίων της χώρας και για την προώθησή τους μέσα στις πολιτικές τους ομάδες.
    Στις 25 Μαΐου οι Έλληνες πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν για το ευρωπαϊκό μέλλον και για την πορεία της Ευρώπης τα επόμενα 5 χρόνια. Παράλληλα θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να διασφαλίσουν όσα με κόπο πέτυχαν τα προηγούμενα χρόνια και να κοιτάξουν το μέλλον με βεβαιότητα ή αν είναι έτοιμοι να πετάξουν τις θυσίες τους στο όνομα της όποιας «πρώτης φοράς».
  • Η Ευρώπη προχωράει, η Ελλάδα θα ακολουθήσει; – Άρθρο “Η ΑΠΟΨΗ”

    Πλησιάζοντας στις ευρωπαϊκές εκλογές μπορεί η πόλωση από τη μία πλευρά να αυξάνεται, από την άλλη ωστόσο οι πολίτες έχουν την ευκαιρία ξεκάθαρα πλέον να διακρίνουν τις θέσεις και τις επιδιώξεις των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο τους.

    Για τη Νέα Δημοκρατία, ο αγώνας αυτός, όπως από την αρχή είχε τεθεί, είναι αγώνας για την Ελλάδα, για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα ζήσουμε ποτέ ξανά με μνημόνια και με το 60% των νέων μας άνεργους και πάνω από όλα για να μην πάνε χαμένες οι τεράστιες θυσίες των προηγούμενων ετών.

    Για τον ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, φαίνεται ότι ο αγώνας είναι κυρίως πολιτικής επιβεβαίωσης και αυτοσυντήρησης. Καθώς βλέπουν πλέον ξεκάθαρα ότι το δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» στο οποίο είχαν επενδύσει εξαφανίζεται, μαζί με τον κίνδυνο της χώρας να χρεοκοπήσει, ανακαλύπτουν διαρκώς νέα φαντάσματα όπως το «κρυφό μνημόνιο», η «κατοχή» που το μόνο που αναδεικνύουν είναι τον πανικό μιας παράταξης που τρέφεται από την κρίση και θα εξαφανιστεί χωρίς αυτή.

    Οι Έλληνες καλούνται πλέον να κάνουν την επιλογή τους με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη πενταετία και το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Και καλούνται να την κάνουν όχι για να στείλουν το οποιοδήποτε μήνυμα – λες και είναι διαγωνισμός της eurovision όπου η ψήφος δεν έχει καμία επίπτωση την επόμενη μέρα. Καλούνται να ψηφίσουν ώστε να στείλουν τις πλέον υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις αλλά και τους πλέον σοβαρούς, καταρτισμένους και έμπειρους εκπροσώπους.

    Μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συναποφασίζει με το Συμβούλιο και την Επιτροπή για τις περισσότερες πολιτικές και έχει τον τελικό λόγο στον προϋπολογισμό. Αυτές οι εξουσίες του το καθιστούν πλέον ρυθμιστή των ευρωπαϊκών εξελίξεων και, για όσους παρακολουθούν τα ευρωπαϊκά δρώμενα, μια πρώτη «γεύση» της ισχύος του Κοινοβουλίου πήραμε τόσο στη διαπραγμάτευση για τον νέο μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της Ένωσης, αλλά και στις συζητήσεις για την ανεργία των νέων – όπου το Κοινοβούλιο πίεσε και πέτυχε αύξηση των κονδυλίων που θα διατεθούν.

    Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος των Ελλήνων ευρωβουλευτών είναι ιδιαίτερα σημαντικός είτε ως εθνικοί εκπρόσωποι, είτε ως μέλη της Πολιτικής Ομάδας στην οποία ανήκει ο καθένας. Γιατί εκεί διαμορφώνονται οι συμμαχίες, εκεί σχεδιάζονται οι πολιτικές και, τελικά, εκεί αποφασίζεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον και της δικής μας πατρίδας ως ενεργού και ισότιμου μέλους της Ένωσης.

    Να έχουν εμπειρία

    Επομένως, είναι σημαντικό εκείνοι που θα μας εκπροσωπήσουν να έχουν ευρωπαϊκή εμπειρία, σφαιρική αντίληψη των ευρωπαϊκών θεμάτων και της λειτουργίας των ευρωπαϊκών οργάνων και τεχνοκρατική εμπειρία διοίκησης, καθώς τα περισσότερα θέματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετίζονται άμεσα με νομοθετήματα (εισηγήσεις, προτάσεις, τροπολογίες) που κανείς θα πρέπει να είναι σε θέση να αντιλαμβάνεται πλήρως τι συνεπάγονται σε επίπεδο εφαρμογής.

    Σε ό,τι με αφορά, νιώθω σίγουρος ότι η προηγούμενη θητεία μου 17 χρόνων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στη συνέχεια σε διοικητικές και κοινοβουλευτικές θέσεις στην Ελλάδα μού δίνουν τα εφόδια να αντεπεξέλθω στα ευρωβουλευτικά καθήκοντα με επιτυχία, εκπροσωπώντας πάντα τα ελληνικά συμφέροντα –  μαχόμενος παράλληλα για μια καλύτερη Ευρώπη. Έχω διαχειριστεί εξ ολοκλήρου τη διαπραγμάτευση το 2004-2006 για το ΕΣΠΑ –που απέφερε τη μεγαλύτερη συγκριτικά χρηματοδότηση από την Ε.Ε. από την ένταξή μας–, ενώ εκπροσώπησα την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με την ιδιότητα του υπουργού Αιγαίου και Ναυτιλίας και λίγο νωρίτερα διετέλεσα μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Οι κοινοτικές διαπραγματεύσεις, η ευρωπαϊκή νομοθεσία, η διαδικασία λήψης αποφάσεων αποτελούν την καθημερινότητά μου για πάνω από 25 χρόνια.

    Και παράλληλα έχω αποδείξει ότι το εθνικό συμφέρον είναι για μένα πάνω από θέσεις, πάνω από προσωπικές φιλοδοξίες. Γι’ αυτό στήριξα με όλες μου τις δυνάμεις την εθνική προσπάθεια της κυβέρνησης και ως Υπουργός Ναυτιλίας, καταθέτοντας το ολοκληρωμένο σχέδιο για τη λιμενική πολιτική που έγινε αποδεκτό χωρίς καμία αλλαγή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και ως βουλευτής σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα. Και παρ’ όλα αυτά δεν δίστασα να παραιτηθώ από τη βουλευτική μου έδρα ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Πρωθυπουργού για τη νέα –ευρωπαϊκή αυτή τη φορά– μάχη.

    Οι εκλογές της 25ης Μαΐου είναι η ευκαιρία της Ελλάδας να αρχίσει να κεφαλαιοποιεί όσα με κόπο και θυσίες έκτισε τα προηγούμενα δύο χρόνια. Το μόνο δίλημμα που τίθεται είναι αν θα προχωρήσουμε μπροστά ακολουθώντας την υπόλοιπη Ευρώπη ή θα βουλιάξουμε στην ανυποληψία και τη μιζέρια της κρίσης. Η καθημερινή επαφή μου με εκατοντάδες πολίτες μού λέει ότι οι Έλληνες έχουν ήδη δώσει την απάντηση.

  • To μέλλον (μας) της Ευρώπης – Άρθρο στο protagon.gr

    «Ζακ, στην Ελλάδα δεν είσαι άνθρωπος, είσαι πακέτο». Αυτή η ατάκα της Ελένης Αρβελέρ προς τον Ζακ Ντελόρ συμπυκνώνει με τον πλέον παραστατικό ίσως τρόπο πώς για δεκαετίες αντιλαμβανόμασταν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χρηματοδοτήσεις εν είδει δώρου, (εξού και το πακέτο) γυμνές από υποχρεώσεις. Καμία αναφορά στο υπόλοιπο θεσμικό πλαίσιο, καμία συζήτηση για το «κοινοτικό κεκτημένο», για την ιδιότητα του Ευρωπαίου Πολίτη.

    Και μετά ήρθε η κρίση. Και η κουβέντα έγινε πάλι με όρους στρεβλωτικούς, ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, με βαρείς χαρακτηρισμούς (προδότες, χούντα, κατοχή), που σε τέτοια ένταση μόνο στην ελληνική πολιτική σκηνή τους ακούσαμε, παρότι κι άλλες χώρες βίωσαν σκληρά την κρίση.
    Όταν το 2004 άφηνα μετά από 17 χρόνια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αναλάμβανα Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομικών με αρμοδιότητα τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, πίστευα ότι αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον μοχλό ανάπτυξης που η χώρα μας χρειάζονταν, όχι μόνο για να αποκτήσει τις απαραίτητες υποδομές αλλά και για να αλλάξει νοοτροπία, να προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Έχοντας μετά από πολύ σκληρή διαπραγμάτευση εξασφαλίσει το 2006 τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση από κάθε άλλο παλιό κράτος-μέλος (το ΕΣΠΑ 2007-2013) ήθελα να πιστεύω ότι οι απαραίτητες αυτές μεταρρυθμίσεις θα έμπαιναν πλέον σε τροχιά υλοποίησης. Το πρόγραμμα «εξοικονομώ κατ’ οίκον», για παράδειγμα, δεν ήταν απλά ένα πρόγραμμα «να αλλάξουμε κουφώματα», ήταν μια στοχευμένη δράση για να αποκτήσουμε αντίληψη για την ανάγκη εξοικονόμησης ενέργειας.

    Από το 2007 ως το 2009, κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως Γραμματέας Ενέργειας στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ξεκίνησαν οι έρευνες για τους υδρογονάνθρακες – οι πρώτες μετά από 40 χρόνια ατελείωτων συζητήσεων.
    Ακόμα και μέσα στην κρίση, στη θητεία μου ως Υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου, καταφέραμε να περάσουμε την εθνική στρατηγική λιμένων αλλά και να ενισχύσουμε νομοθετικά τη νησιωτική πολιτική, ξεπερνώντας τις ενστάσεις της τρόικας.
    Όμως, δυστυχώς, στο επίπεδο του δημοσίου διαλόγου στην Ελλάδα δεν καταφέραμε ποτέ να συζητήσουμε σοβαρά για την πορεία της Ευρώπης και για την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ορισμένοι εύκολα απαξιώνουν ξεχνώντας ότι συναποφασίζει τις περισσότερες πλέον πολιτικές της Ε.Ε., έχει καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του προέδρου της Επιτροπής αλλά και ότι εγκρίνει τον προϋπολογισμό της Ε.Ε.
    Δε συζητήσαμε ούτε για την Ευρώπη που θέλουμε: Περισσότερη ενοποίηση και περισσότερη δημοκρατία στην Ένωση, ουσιαστική συνεργασία αλλά και περισσότερες δεσμεύσεις; Ή, χαλαρή Ένωση, με διατήρηση των εθνικών διαχωριστικών γραμμών, αλλά και τον κίνδυνο μόνιμης επιβολής του «νόμου του ισχυρού»;

    Όταν ήρθε η κρίση, η δική μας ανετοιμότητα και τα λάθη που σίγουρα έγιναν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαστρέβλωσαν τελείως τη συζήτηση.
    Όμως η Ευρώπη έχει ξεπεράσει την κρίση, τουλάχιστον το χειρότερο κομμάτι της και πλέον ετοιμάζεται να αλλάξει ταχύτητα. Οι συζητήσεις για τη θεσμική μετεξέλιξη έχουν ήδη αρχίσει. Η ελληνική κοινωνία για την ώρα μένει αμέτοχη. Αν αύριο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο βρεθούν 21 εκπρόσωποί μας που είτε «θα μεταφέρουν το μήνυμα διαμαρτυρίας», είτε θα προσπαθούν ασθμαίνοντας να καταλάβουν το ευρωπαϊκό περιβάλλον στο οποίο θα κληθούν να αποφασίσουν, η χώρα μας θα μείνει με βεβαιότητα στην τελευταία ταχύτητα. Και αυτό μπορεί να σημαίνει εκτός των νέων πιο συμπαγών δομών που φαίνεται πως θα οικοδομηθούν με τη συμμετοχή των κρατών μελών που επιθυμούν να συνεχίσουν μπροστά.

    Την Κυριακή θα κάνουμε την επιλογή μας, ο καθένας με τα κριτήρια που έχει θέσει. Ο σταυρός προτίμησης δίνει στους πολίτες τη δυνατότητα και την ευθύνη να ορίσουν την εκπροσώπησή τους. Τα αποτελέσματα θα τα βιώνουμε τουλάχιστον για τα επόμενα 5 χρόνια. Ας επιλέξουμε σωστά πρόσωπα και πολιτικούς σχηματισμούς.

    Ο Κωστής Μουσουρούλης είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, τ. Βουλευτής Χίου και τ. Υπουργός Ναυτιλίας & Αιγαίου. Είναι οικονομολόγος, με μεταπτυχιακά στην ευρωπαϊκή οικονομία, τη δημόσια διοίκηση και τις διεθνείς σχέσεις, πρώην στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

     

  • Οι πολίτες προ των ευθυνών τους – Άρθρο στην “Καθημερινή”

    Οι ευρωεκλογές είχαν πάντα χρώμα ευρωπαϊκό αλλά άρωμα εθνικό. Στις προεκλογικές εκστρατείες για την ευρω-κάλπη, ελάχιστα απασχολούσαν το εκλογικό ακροατήριο, αλλά και εν πολλοίς τα πολιτικά κόμματα, η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης, η κατανομή των κοινοτικών πόρων και άλλα καυτά ζητήματα που κρίνονταν στις Βρυξέλλες. Η ατζέντα ήταν σκληρά εγχώρια.

    Μετά την κρίση τα δεδομένα άλλαξαν. Οι πρώτες ευρωεκλογές μετά την εφαρμογή μνημονίων σε τέσσερα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποκτούν διαφορετική σημασία για ολόκληρη την Ευρώπη – και φυσικά για την Ελλάδα. Ολοι καταλάβαμε πιστεύω πως ό,τι γίνεται στις Βρυξέλλες μας αφορά ευθέως και πολύ.

    Η συζήτηση στρέφεται στις μεγάλες επιλογές που θα πρέπει να κάνουμε τα επόμενα χρόνια. Εντός ή εκτός ευρώ; Μαζί με την Ενωμένη Ευρώπη ή κόντρα σε αυτή;  Στην  πρώτη  γραμμή της  Ευρώπης  ή  ελεύθεροι σκοπευτές  στην εξέδρα;  (μαζί με  Φάρατζ  και  άλλους  γραφικούς…)

    Σε αντίθεση με όλη σχεδόν την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου αναμετρούνται οι δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλιστές, στην Ελλάδα, η σύγκρουση για την Ευρώπη γίνεται ανάμεσα στον πρώτο σε αριθμό εκλεγμένων ευρωβουλευτών στην Ευρώπη –το ΕΛΚ– και τον έβδομο, την Ευρωπαϊκή Αριστερά, που πανευρωπαϊκά διαθέτει 35 από τους 760 ευρωβουλευτές.

    Επιπλέον, η συζήτηση αποπροσανατολίζεται από το πραγματικό ευρωπαϊκό περιεχόμενο με το ξεπερασμένο δίλημμα περί μνημονίου. Σε μια εποχή που η ευρωπαϊκή δικτύωση αποτελεί τη «δύναμη πυρός» μιας χώρας, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν να μην έχουμε συμμετοχή στο μέλλον, μόνο να υπογράψουμε ένα μήνυμα διαμαρτυρίας με ασαφή παραλήπτη.

    Γιατί άλλωστε πέρα από την κ. Μέρκελ, μας δανείζει και η Εσθονία με πληθυσμό 1,2 εκατομμύρια κατοίκους που τρόμαξαν να βγουν από το ανατολικό μπλοκ για να μπουν στην Ευρώπη και βρέθηκαν να δανείζουν την Ελλάδα που είναι στην Ενωση από το 1981.

    Δεν μου αρέσει να υποτιμώ κανένα κόμμα. Αναρωτιέμαι ωστόσο: ποια προστιθέμενη αξία θα έχει για την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Αριστερά, όταν η συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έρθει στο πώς η Ευρώπη θα συντάξει τις δυνάμεις της για να εξασφαλίσει ένα επίπεδο ευημερίας ανάλογο των προσδοκιών των πολιτών της, να υπερασπιστεί ένα κοινωνικό μοντέλο που συμπεριλαμβάνει όλους τους Ευρωπαίους και να οικοδομήσει μία βιώσιμη αναπτυξιακή πρόταση, μέσω ενός άλματος στην ενοποίηση της Ευρώπης.

    Στις 25 Μαΐου ψηφίζουμε για τους εκπροσώπους μας στο κορυφαίο όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέχρι το 2019. Την περίοδο επούλωσης από τις πληγές της βαθιάς κρίσης που έπληξε τον ευρωπαϊκό Νότο. Την περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ενωση θα ανεβάζει ταχύτητα για να διατηρήσει το βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο των λαών της.

    Η Ελλάδα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης αυτής. Πρέπει να μπορεί να επηρεάζει τις ευρωπαϊκές πολιτικές και να αξιοποιεί στο έπακρο κάθε κοινοτική ευκαιρία, από το νέο ΕΣΠΑ και την Κοινή Αγροτική Πολιτική, μέχρι το Erasmus+ και τη Frontex. Πρέπει η εκπροσώπηση της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να της εξασφαλίζει συμμαχίες και στρατηγικές και να της εγγυάται πρωτοβουλίες για την ευημερία και την πρόοδο και όχι μάχες οπισθοφυλακών, των πιο συντηρητικών, εθνικιστικών και αντιδραστικών απόψεων.

    Για την αξιωματική αντιπολίτευση, τα παραπάνω είναι δυστυχώς ψιλά γράμματα. Καλεί τους Ελληνες πολίτες να ψηφίσουν «για πρώτη φορά Αριστερά», έτσι για την καινοτομία και όχι γιατί ξέρει κανείς τι θα πει αυτό, πέρα από το ότι θα σταθούν «απέναντι» στη μεγάλη πλειοψηφία των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

    Μπορεί το γαλατικό χωριό του Αστερίξ να συγκινεί διαχρονικά μικρούς και μεγάλους, αλλά στην Ελλάδα το μαγικό φίλτρο δυστυχώς μας τελείωσε. Ωρα είναι να ανακτήσουμε τις δικές μας δυνάμεις ώστε να διατηρηθούμε στην πρωτοπορία των ευρωπαϊκών λαών που θα ενώσουν τη μοίρα τους περισσότερο ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και της γεωστρατηγικής αστάθειας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από αυτούς που ξέρουν πού πάει η Ευρώπη και έχουν πολιτικό λόγο και πράξη συμβατά με αυτή την πορεία.

  • K. Μουσουρούλης : Ναυτιλία ο μεγάλος «αιμοδότης» της Ελλάδας

    Ανοιχτή επιστολή Κωστή Μουσουρούλη, υποψηφίου ευρωβουλευτή με τη ΝΔ, πρώην Υπουργού Ναυτιλίας & Αιγαίου

    Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,

     

    Πέραν από στοιχεία, αριθμούς και παραδόσεις, η  καταγωγή μου, ο τόπος που μεγάλωσα, οι εμπειρίες μου στη συνέχεια και οι γνώσεις μου έχουν εμπεδώσει την αντίληψη ότι η ναυτιλία είναι εκείνος ο τομέας οικονομικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας που εξακολουθεί να έχει, περισσότερο από τους άλλους τομείς, τη δυνατότητα να συμβάλλει αποφασιστικά σε έξοδο της πατρίδας μας σε «ήσυχες και γαλήνιες θάλασσες», σε ημέρες υγιούς -και όχι επίπλαστης- ευημερίας και σταθερής ανάπτυξης.

    Αναγνωρίζετε θεωρώ πως η Πολιτεία συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό και ανάλογα με τις δυνατότητές της, στην ενίσχυση της ναυτιλίας.

    Ως Υπουργός Ναυτιλίας & Αιγαίου την περίοδο 2012-2013 και με διαρκή, ουσιαστική και καλόπιστη συνεργασία και διαβούλευση με τους θεσμικούς φορείς εκπροσώπησης των Ελλήνων εφοπλιστών και πλοιοκτητών, στόχευσα στην ενίσχυση της ναυτιλίας, κυρίως με:

    • την οργανωτική ανασύσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας & Αιγαίου σε έναν σύγχρονο διοικητικό φορέα με δυνατότητες, αξιοποιώντας γνώσεις, εμπειρίες, δομή και επαγγελματισμό εξειδικευμένου προσωπικού, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες διαρκούς υποστήριξης της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας,
    • την αναβάθμιση των σχέσεών μας με τα κέντρα λήψης αποφάσεων και ιδίως τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) και την Ευρωπαϊκή Ένωση,
    • τη λειτουργική αναβάθμιση του ελληνικού νηολογίου, μέσω απλοποίησης και επιτάχυνσης των διαδικασιών νηολόγησης, μείωση της γραφειοκρατίας και χρήση ηλεκτρονικών μέσων,
    • την έναρξη διακριτής συνεργασίας με την Κύπρο και τη Μάλτα, ως τα τρία μεγαλύτερα Κοινοτικά νηολόγια,
    • την επιτάχυνση και ρεαλιστική εναρμόνιση της ελληνικής έννομης τάξης με Διεθνείς Ναυτιλιακές Συμβάσεις και την Κοινοτική Νομοθεσία,
    • τη συνέχιση της δράσης κατά της πειρατείας και για την ενίσχυση του διαμετακομιστικού ρόλου της ελληνικής ναυτιλίας στις εισαγωγές και εξαγωγές τρίτων χωρών και ιδιαιτέρως της Κίνας,
    • την ενίσχυση της εκπροσώπησης της εθνικής ναυτιλιακής διοίκησης σε νευραλγικές θέσεις στο εξωτερικό,
    • τη διαμόρφωση πολυετούς σχεδιασμού για τη ναυτική εκπαίδευση, ενισχύοντας την παράδοση ποιοτικών στελεχών για την εμπορική μας ναυτιλία.

    Είναι γεγονός ότι η χώρα μας, συμμετέχοντας σε θεσμούς και συμμαχίες, επηρεάζεται από αυτούς σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένης της ναυτιλίας. Αντίστοιχα, έχει τη δυνατότητα να τους επηρεάσει η ίδια.

    Ένας τέτοιος κορυφαίος θεσμός είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η τιμή που μου έγινε να επιδιώξω τη συμμετοχή μου στο Ευρωκοινοβούλιο, σχετίζεται για μένα προσωπικά με απτό έργο προς την κοινή επιδίωξη ενίσχυσης της εμπορικής μας ναυτιλίας, με την οποία συνδέεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της πατρίδας μας.

     

    Αγαπητοί,

     

    Σκοπός της πρωτοβουλίας μου για αυτή μας την επικοινωνία είναι να υπάρχει ένας σταθερός δίαυλος μεταξύ μας που θα παρέχει τη δυνατότητα σε εσάς άμεσα να με ενημερώνετε για τις κατευθύνσεις προς τις οποίες θεωρείτε ότι ένας Ευρωβουλευτής πρέπει να στρέφεται όπου συμμετέχει και σε εμένα, να σας ενημερώνω για τα αποτελέσματα της δράσης μου.

    Η ναυτιλία πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί τομέα-σύμβολο περηφάνιας και παραγωγικότητας για τους Έλληνες, όπως πάντοτε υπήρξε. Είναι επιχείρηση μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, αλλά είναι και παράδοση, κύρος και ιστορία.

    Ζητώ επομένως τις γνώσεις και εμπειρίες σας, την υποστήριξή σας σε μια κοινή επιδίωξη: Να γίνει το όραμα πράξη χρησιμοποιώντας, κάθε δυνατότητα και ευκαιρία που μας δίνεται, στο εθνικό και πανεθνικό επίπεδο. Να ζήσουμε σε μια καλύτερη πατρίδα και έτσι, υπεύθυνα, να την παραδώσουμε στα παιδιά μας.

  • Επίσκεψη στη Λάρισα

    Θερμή υποδοχή για τον υποψήφιο Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Κωστή Μουσουρούλη, στη Λάρισα, όπου είχε συναντήσεις με στελέχη του Νομού, παραγωγικούς φορείς και πολίτες, τόσο στη Θεσσαλική πρωτεύουσα, όσο και στον Τύρναβο, τον οποίο επισκέφθηκε το απόγευμα της ίδιας ημέρας.

    Continue Reading

  • Επίσκεψη στο Ναύπλιο

    Στο τέλος της περιοδείας του στην Πελοπόννησο, ο κ. Μουσουρούλης θα επισκεφθεί το Ναύπλιο, όπου θα συναντηθεί με τα τοπικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, τοπικούς φορείς και πολίτες.

  • Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Κωστής Μουσουρούλης στο Ναύπλιο

    Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κωστής Μουσουρούλης επισκέφθηκε σήμερα το Ναύπλιο στα πλαίσια της περιοδείας του για τις ευρωεκλογές. Ο κ. Μουσουρούλης επισκέφθηκε το Λιμεναρχείο και ενημερώθηκε για τα έργα στο Λιμάνι Ναυπλίου, επισκέφθηκε τα γραφεία της ΝΟΔΕ Αργολίδος όπου είχε συνάντηση με τα μέλη της και ενημερώθηκε για τα προβλήματα της Αργολίδας.

    Ο Κωστής Μουσουρούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και κατάγεται από την Πισπιλούντα της Χίου. Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών.

    Continue Reading

  • Επίσκεψη στη Σπάρτη, το Άργος και το Ναύπλιο

    Ολοκλήρωσε την περιοδεία του στην Πελοπόννησο, ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Κωστής Μουσουρούλης, τ. Βουλευτής Χίου και τ. Υπουργός Ναυτιλίας & Αιγαίου, επισκεπτόμενος τη Σπάρτη, το Άργος και το Ναύπλιο.

    Continue Reading

  • Επίσκεψη στη Σπάρτη

    Ο κ. Μουσουρούλης κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του θα συναντηθεί με τον Βουλευτή Λακωνίας κ. Δαβάκη και στις 12:00μ.μ θα παραχωρήσει συνέντευξη τύπου στα τοπικά μέσα, στα γραφεία της ΝΟ.Δ.Ε. Λακωνίας.