Περί Πατριωτισμού

Εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ»
Άρθρο
«Περί Πατριωτισμού»
23 Μαρτίου 2010

Στη σημερινή, σύνθετη, εποχή που η εμπιστοσύνη του πολίτη στους θεσμούς και στην πολιτική μειώνεται, πατριώτης, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ο Έλληνας, που με την ανιδιοτελή συμβολή του στην καλύτερη δυνατή λειτουργία του πολιτικού, οικονομικού και διοικητικού συστήματος της χώρας μας, προασπίζεται την εθνική της ανεξαρτησία.

Η, ανάλογη με τη  χρονική περίοδο ή στιγμή, ιδεολογική ή συναισθηματική «φόρτιση» των αλληλένδετων εννοιών της εθνικής ανεξαρτησίας και του πατριωτισμού, δεν αφορά πολίτες και πολιτικούς που εργάζονται για την πρόοδο του τόπου με το βλέμμα τους στραμμένο στο μέλλον.

Παραδείγματα όπως οι πρόσφατες απειλές εναντίον Ευρωπαίων εταίρων αλλά και η συσχέτιση της κρίσης με τον περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας, με δυο λόγια η εθνοκεντρική έπαρση και ο μικροκομματισμός αντίστοιχα, όχι μόνο στρεβλώνουν τις έννοιες αυτές αλλά δυσκολεύουν περισσότερο τα προβλήματα.

Ανάλογα με την πρόοδο που επιτυγχάνουμε στη βελτίωση του πολιτικού, οικονομικού και διοικητικού μας συστήματος, ενισχύονται τα θεμέλια της εθνικής ανεξαρτησίας, προσδίδεται ουσία και αξία στον πατριωτισμό και, ταυτόχρονα, εκπέμπονται τα κατάλληλα μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, εντός και, κυρίως, εκτός της χώρας.

Όπως εύστοχα ανέφερε ο συγγραφέας Νίκος Δήμου, «Δεν θέλει μόνο αρετή και τόλμη η ελευθερία. Θέλει κυρίως γνώση και κρίση». Αυτά απαιτούν οι εποχές των αλληλένδετων οικονομικών και πολιτικών συστημάτων. Θα προσέθετα αφοσίωση στο στόχο, ενότητα και συνεννόηση. Γιατί χωρίς αυτά, ούτε η γνώση, ούτε η κρίση, αρκούν για να κερδηθούν οι μάχες. Οι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 έδειξαν το δρόμο.